Op een sterk hellend terrein is de situatie vergelijkbaar met de aansluiting van een hellend dak op een opgaande spouwmuur. Daarbij is het vaak nodig om de spouwmembranen trapsgewijs aan te brengen. Dit vereist een goede afstemming van de hoogtes van de verschillende membranen op het niveau van het terrein. Zo niet, dan ontstaat het gevaar dat het niveau van de membranen (plaatselijk) overschreden wordt door de aanaarding, of dat het funderingsmetselwerk gedeeltelijk zichtbaar wordt.
Onder het niveau van het maaiveld kan het buitenspouwblad opgebouwd zijn uit niet-decoratief, vorstbestendig metselwerk met grote dikte, dat zorgt voor de volledige opvulling van de ondergrondse luchtspouw. De isolatie in het ingegraven deel van de muur vult de spouw volledig en moet bestaan uit een voldoende drukvast en vochtbestendig materiaal. De draagmuur dient uiteraard bestand te zijn tegen de gronddruk en tegen de eventuele overbelastingen die aangrijpen op de grond.
De weg van de minste warmteweerstand moet groter zijn dan of gelijk zijn aan 1 m (zie afbeelding 40). Deze lengte dient geverifieerd te worden op plan, uitgaande van het laagste niveau van de buitenverharding of aanaarding, en gecheckt te worden bij iedere aanpassing van de detaillering op de bouwplaats (dikte van de uitvullaag, dikte van de vloerisolatie, niveau van de buitenverharding ...).
De waterdichtheid van het ingegraven deel wordt vaak tot stand gebracht door een soepele bekuiping die tegen de draagmuur aangebracht wordt (zie TV 250). Desgewenst kan deze bekuiping eveneens voorzien worden aan de buitenzijde van de constructie, om te verzekeren dat ook het ingegraven gevelmetselwerk en de isolatie droog zouden blijven.
Voor de toepassing van metselwerkdragers onder het niveau van het maaiveld, verwijzen we naar detail nr. 4.5 (TV 264 p. 66).
