Brandreactie

De brandreactie is het gedrag van een bouwproduct dat – door zijn eigen ontbinding – het vuur waaraan het blootgesteld
is aanwakkert in specifieke omstandigheden.

De Belgische norm (NBN S 21-203) en zijn 5 klassen (A0, A1, A2, A3 of A4) zijn definitief niet meer van toepassing sinds 1 december 2016.

Sinds 1 december 2016 is de Europese brandreactieclassificatie van toepassing volgens de Belgische reglementering. Ze onderscheidt zeven hoofdklassen (A1, A2, B, C, D, E en F), met de volgende toevoegingen:

• de klasse s voor de rookontwikkeling (s1 en s2 voor vloerbekledingen; s1, s2 en s3 voor andere bouwproducten)
• de klasse d voor de vorming van brandende druppels en deeltjes (d0, d1 en d2 voor alle producten, behalve
  vloerbekledingen)
• de klasse ‘FL’, ‘L’ of ‘ca’, respectievelijk voor vloerbekledingen, lineaire isolatieproducten voor leidingen en elektrische kabels

Bovendien bestaan er drie niveaus van thermische belasting met betrekking tot de ontwikkeling van de door proeven te simuleren brand : laag, middelmatig en hoog. Deze drie belastingsniveaus vertegenwoordigen drie mogelijke brandfasen in het gebouw. Voor de beoordeling van de producten met een laag en hoog niveau, zijn de proefmiddelen gemeenschappelijk voor alle materialen. Daarentegen wordt een onderscheid gemaakt voor de kwalificatie van de brandreactie met een middelmatig belastingsniveau.

Die 5 proefmethoden zijn verbonden met twee andere die de classificatie (NBN EN ISO 13501-1), de conditionering en de keuze van de ondergrond (NBN EN ISO 13238) behandelen volgens onderstaand schema :



Onderstaande tabel vermeldt de verschillende normen:

Link naar CEN/TC 127 om het statuut van die normen die in ontwikkeling zijn te hebben.

De bouwmaterialen worden geklasseerd in de Klasse A1 en A2 nadat ze met succes onderworpen werden (indien die materialen slechts een zeer beperkte bijdrage tot de brand leveren) aan het hoogste belastingsniveau (volledig ontwikkelde brand). De twee proeven die voor de toekenning van die klassen gebruikt worden, zijn:

• de cilindervormige oven, NBN EN ISO 1182
• de calorimeterfles voor de meting van de warmteinhoud NBN EN ISO 1716

De Klassen B, C en D worden toegepast voor de producten die, wanneer ze worden onderworpen aan de proef door contact met een kleine vlam (laag belastingsniveau), een minimale prestatie hebben geleverd (blootstelling gedurende 15 seconden voor vloeren en 30 seconden voor de andere producten). Vervolgens beslissen de resultaten van de proef op middelmatig niveau omtrent de bekomen klasse, afhankelijk van de overschreden drempels. Er bestaan twee proeven :

• het stralingspaneel NBN EN ISO 9239-2 voor vloeren
• de SBI-proef (Single Burning Item) NBN EN 13823 voor de andere producten

Proefpost van een geïsoleerd voorwerp bij brand (“SBI” - NBN EN 13823).

Een falen bij de toegang tot D leidt tot een klassering in E. De Klasse E wordt toegekend door middel van de proef met de kleine vlam (NBN EN ISO 11925-2). Het voldoen aan het criterium verbonden met deze proef stemt overeen met de minimale brandreactieprestatie.

De Klasse F ten slotte typeert de producten die geen enkele brandreactieprestatie vertonen.

Er worden nog aanvullende aspecten aan de hoofdklassen gedefinieerd met betrekking tot de bijdrage tot de brand. Het eerste aspect heeft betrekking op de rookontwikkeling ('s' voor smoke ) : s1, s2 en s3 ; s3 is de categorie die geen gedefinieerde prestatiedrempel behaalt. Een tweede aspect heeft betrekking op de productie van druppeltjes ('d' voor droplets) : d0 (geen brandende druppeltjes), d1 (geen brandende druppeltjes meer dan 10 seconden) en d2 (geen in de SBI bepaalde prestatie of falen in de test met de kleine vlam).

De onderstaande tabellen vermelden alle mogelijke klassen :